NC : My uncle ตอน 04
#04 {cut nc}
××CUT NC××
แขนเล็กถูกปล่อยเป็นอิสระ ร่างกายที่เปลือยเปล่าของทั้งคู่กำลังแนบชิดกันอีกครั้งเป็นสัญญาบ่งบอกว่าบทรักอันร้อนแรงกำลังเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
สองมือเล็กจิกลงเข้าที่ศีรษะของผู้ปกครองบนร่าง แบมแบมกำลังเตรียมรอความเสียวซ่านที่ไม่อยากจะเปล่งเสียงให้อีกคนพึงพอใจ เมื่อจุกนมสีสวยมันถูกครอบงำด้วยริมฝีปากหยัก ลิ้นร้อนโลมเลียจนตุ่มไตแข็งชูชันขึ้นในปาก
มาร์คต้วนพึงพอใจกับสิ่งที่ได้ หลานชายที่นอนหายใจกระเซ่ากำลังเกิดอารมณ์ใคร่เหมือนเขา เหงื่อที่ชื้นขึ้นกลางขมับมันดูเสี่ยวซ่านมาร์คต้วนรู้ดีแต่แบมแบมไม่ยอมที่จะร้องครางมันออกมา และมันก็ยิ่งอยากจะทำให้ชนะ
ฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นมาบรบขึงจุกนมแทนการลากริมฝีปากร้อนลงไปวนใต้หน้าท้องแบนราบ วนรอบแอ่งสะดื้อ ก่อนจะโลมเลียด้วยลิ้นร้อนให้ขนอ่อนหลานชายลุกชันพอๆ กับแท่งร้อนๆ ที่มันเหยียดตรงเมื่อเจ้าของมันรับเข้ากับสัมผัสที่ทำให้ของเหลวที่ลำเลียงในร่างกานแปรปรวนไปหมด
หน้าท้องน้อยหดเกร็งเพราะความเสี่ยวซ่าน หน้าขาเรียวถูกยกให้ตั้งฉากกับพื้นเตียง ก่อนมาร์คต้วนจะลุกขึ้นนั่งและแทรกใบหน้าเข้าขบเม้มซอกขาใกล้จุดสำคัญอย่างจังๆ
"อ๊า! อะ..อา! อื้ออ หยุด! อ๊ะ! ใกล้! ฮึก! ใกล้ไป..อ๊าๆๆ!!"
แก่นกายเล็กที่ชูชันถูกครอบครองโดยปากหยักของผู้ปกครอง มาร์คต้วนดูดอมมันราวกับแท่งไอศกรีมรสโปรด เสียงร้องที่ทรมาณของหลานชายเป็นตัวปลุกเล้าอารมณ์พอๆ กับแรงจิกเข้าที่หนังศีรษะ
เขาพอใจอย่างมากที่แบมแบมกำลังพ่ายแพ้ให้กับสัมผัสของเขาอีกครั้ง
น้ำสีขาวขุ่นจากการสุขสมที่ผู้ปกครองใจร้ายมอบให้เด็กชายปลดปล่อยมันออกมาเต็มปากของคนปลุกปั้นมัน เปรอะเปื้อนมาถึงต้นขาอ่อนและหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะมลายหายไปเพียงเพราะคนซาดิสม์ที่ใช้ลิ้นร้อนดูดซับมันด้วยความเสน่หาแต่มันกลับสร้างความอับอายให้กับคนโดนกระทำเสียมากกว่า ไม่รอช้าทันทีที่ได้โอกาสช่องทางรักสีสวยที่เป็นที่หมายตาตั้งแต่คราแรก ถูกสอดใส่ด้วยแท่งร้อนของเป็นอา
"อึก! อ๊าา!! อ๊ะ! ฮึก! เจ็บ..ฮืออ! เจ็บ ผมเจ็บ ฮืออ!!"
ไม่มีการเบิกทางใดๆ ให้เสียเวลา มาร์คต้วนสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปในช่องทางรักที่ตอดรัดของหลานชาย
แบมแบมร้องเสียงหลงเพราะความเจ็บปวดจากแผลที่โดนตีจนช้ำและยังจะมาโดนกระซ้ำซ้อนแบบนี้
ทั้งที่เมื่อคืนก็รอบหนึ่งแล้วทำไมถึงได้ยังรัดแน่นเสียขนาดนี้..
ในความคิดที่แวบแล่นเข้ามาในหัวสมองของคนกระทำไม่มีแม้แต่จะสำนึกคิดให้ละอาย
ซ้ำยังเพิ่มแรงกระแทกให้คนที่รองรับอารมณ์ใต้ร่าง ครางเสียงกระเซ้าและร้องคร่ำครวญเพราะความเจ็บปวด แต่ก็เพียงแค่ชั่วครู่เพราะไม่นานนักแบมแบมเองก็กำลังมีความสุขกับมัน
สะโพกมนต์ถูกกระแทกกระทั้นลงมาอย่างแรงราวกับว่ากำลังจะทำลายมันให้สิ้นซากเพราะความเจ็บปวด การพร่ำพรรณนาไม่ได้ทำให้ผู้ปกครองหน้าหล่อเห็นใจ กลับยิ่งซับจูบบีบเค้นตามสัดส่วนร่างกายและไม่ลืมที่จะทิ้งรอยตีตราการเป็นเจ้าของอีกครั้งหนึ่ง
"อ่าส์! แบมแบม..อืม! อย่างนั้นแหละ..อืมม!"
"ฮึก! อ๊ะ! อ๊าาๆๆ อะ..อา.."
แรงกระแทกแรงๆ กับการตั้งรับที่หลานชายทำคือการโยกตัวเข้าจังหวะมันช่างคือการร่วมรักที่เพอร์เฟกต์ แบมแบมเสร็จสมและถึงที่หมายอีกครั้ง ในขณะที่มาร์คต้วนยังไม่ยอมปลดปล่อยมันออกมาและยังคงออกแรงกระแทกจนขาเตียงหลังกว้างสั่นเป็นจังหวะเดียวกันกับที่มอบมันให้หลานชาย
ก้นงอนถูกบีบขย้ำและยกขึ้นในขณะที่จุดกลางยังเชื่อมต่อกัน
มาร์คต้วนเคลื่อนย้ายร่างหลานชายเข้ามาในห้องน้ำกว้างอย่างชำนาญในขณะที่ใบหน้ายังสารวนอยู่กับร่างเล็กๆ ตรงหน้า
ใบหน้ากลมที่หวานเกินกว่าจะเป็นเด็กผู้ชายขึ้นสีแดงระเรื่อ เสียงหอบหายใจที่ฟังดูหวานชื่น ปากอิ่มสีเชอร์รี่รับกับจมูกโด่งรั้น จนอดไม่ได้ที่จะกัดและดูดดึงมัน
ไม่แม้แต่กระทั่งดวงตากลมที่เคลือบคราบน้ำตาไว้ มันดูยั่วยวน น่าหลงไหล หากแต่เขาอยากจะทำให้เจ้าของมันช้ำเพราะตัวเขา
"ฮึก! พะ..พอแล้ว อ๊าา! หยุด อ๊ะๆๆ.."
"ทำไมหล่ะ ไม่อยากดีกว่าเขาหรือไง อ้าขากว้างๆ สิแบมแบม!! นายจะได้เป็นเด็กดีของฉันไง"
"ฮึก! ฮืออ!!'
เสียงนุ่มที่เอ่ยกระซิบข้างใบหูพร้อมกับมือหนาที่ลูบไล้ปลายคางมนต์ ยิ่งทำน้ำตาของเด็กก้าวร้าวล่วงหล่นลงมา
แบมแบมไม่อยากจะดีกว่าใครแค่ดีในสายตาของอามาร์คเท่านั้น แต่เขาไม่อยากจะทำในสิ่งที่กำลังทำอยู่แบบนี้
ขาเรียวถูกจับให้กางออกกว้างกว้าเดิม เด็กน้อยในอ้อมกอดสะดุ้งตกใจเมื่อแผ่นหลังเล็กสัมผัสเข้ากับความเย็นของผนังห้องน้ำ ม่านน้ำตาที่บดบังการมองเห็นไม่ได้ช่วยให้หน้าตาของคนใจร้ายที่จ้องมองมาพร่ามัวไปสักนิด มันกลับยิ่งชัดเจนเมื่อคนที่เป็นเหมือนปีศาจร้ายมอบจูมพิษที่เปรียบเสมือนความเจ็บปวดมาให้
"เป็นเด็กดีสิ! อืมม อ่าาส์ อย่างนั้นแหละ! แบมแบม อ่าาาส์!!"
"อึก! ฮะ..ฮึก! ฮือออ!!"
"ชูววว์! อย่าร้อง!.."
นิ้วโป้งใหญ่ยกขึ้นเช็ดคราบน้ำตาที่เปรอะแก้มเนียนออก แบมแบมที่ดูเหมือนสติจะหลุดลอยถูกหอกล่อให้ตายใจกับท่าทีที่อ่อนโยน และไม่นานนักมันก็แทนที่ด้วยความจุกครั้งใหญ่และความเสียวสะท้านที่อีกฝ่ายมอบให้
มาร์คต้วนโอบกอดหลานชายที่ครางกระเซ้าไม่เป็นภาษาพร้อมปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นฉีดเข้าร่างกายเด็กน้อยในปกครอง
เป็นอีกครั้งที่การร่วมรักครั้งนี้ เขาไม่ได้ป้องกันเพราะตั้งใจให้มันเป็นไป
เป็นอีกครั้งที่หลานชายตัวน้อยร้องไห้กับความเจ็บปวดที่เขามอบให้
และเป็นอีกครั้งที่ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น แม้มันจะพ่วงมาด้วยความเกลียดชังที่เพิ่มมากขึ้นด้วยเช่นกัน...
-CUT NC-
....LOADING 100%...
....กลับไปอ่านต่อที่ Dek-D ด้วยเด้ออจ้าา...
เม้นต์ให้กำลังใจเค้าด้วยนะคะ อิอิ!!
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น